اعطای نیابت قضایی برای جلب و ورود به مخفیگاه

 

نظریه مشورتی در خصوص اعطای نیابت قضایی برای جلب و ورود به مخفیگاه

 

سوال

نظر به اینکه در نیابت صادره، مجوز ورود به مخفیگاه متهم و محکوم‌علیه قید می‌شود یا متقاضی بنا به مجوزی که مرجع معطی نیابت قید کرده است، تحت عنوان و عبارت «با داشتن کلیه اختیارات قانونی»، درخواست ورود به مخفیگاه می‌کند، حال با عنایت به اینکه ورود به مخفیگاه باید در صورت حصول ظن قوی به حضور محکوم‌علیه یا متهم در محل صادر شود و مواد ۹۶ قانون آیین دادرسی کیفری سابق مصوب سال ۱۳۷۸ و ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری فعلی مصوب سال ۱۳۹۲، آیا می‌توان به صرف داشتن مجوز در نیابت‌های صادره یا بنا به درخواست متقاضی بدون ارایه گزارش ضابطین یا حصول ظن قوی به حضور در محل از ناحیه مقام قضایی، حکم ورود به مخفیگاه صادر کرد یا نیاز به کسب اطمینان از محل و مخفیگاه متهم و محکوم‌علیه وجود دارد؟ طریق کسب اطمینان چگونه است؟  

 

پاسخ

نظر به اینکه رعایت حریم خصوصی افراد به عنوان یکی از حقوق اساسی اشخاص، لازم است، قانونگذار دستور ورود به منزل یا مخفیگاه را در صورتی که مستند به دلیل باشد، پذیرفته و صراحتاً در ماده ۹۶ قانون آیین دادرسی کیفری سابق مصوب سال ۱۳۷۸ به این امر اشاره داشته و در ماده ۱۳۷ قانون آیین دادرسی کیفری مصوب سال ۱۳۹۲ بازپرس را مکلف به قید جهات ظن در پرونده کرده است. ضمناً قراین و امارات منتهی به ظن باید عینی باشد، نه ذهنی. حق استفاده از وکیل از جمله حقوق دفاعی بوده و هر کسی می‌تواند در هر مرحله از دادرسی، وکیل معرفی کند و نیاز به تصریح از سوی مرجع معطی نیابت نیست.