قرار بازداشت موقت از جمله قرار‌های تامینی است که در قانون برای دسترسی آسان و به‎موقع به متهم و جلوگیری از فرار او پیش‎بینی شده است.

در مورد تأمین کیفری یک توضیح اجمالی بفرمایید؟ معمولاً اگر ادعای وقوع جرمی مطرح شود و بعد از بررسی و تحقیقات بازپرس دلیل کافی برای وقوع بزه و  انتساب آن به متهم، وجود داشته باشد، بازپرس اقدام به احضار متهم می نماید و بعد از حضور ممکن است تامین کیفری گرفته شود. و منظور از گرفتن تامین کیفری این است که متهم باید کفیل (ضامن) یا وثیقه ای معرفی نماید والا بازداشت خواهد شد که در اصطلاح عامیانه به آن ضامن می‌گویند. اینکه الآن می‌گویند در محکمه و دادسرا متهم ضامن بدهد؛ منظورشان همین تأمین کیفری است.

 در قانون آیین دادرسی کیفری، راجع به لزوم قید تاریخ و زمان دقیق بازجویی مباحثی مطرح شده است و همچنین آیین نامه‌های مربوط به سازمان زندان‌ها و بخشنامه‌های متعدد دیگر به اصل تفکیک نگهداری مجرم و متهم اشاره‌هایی داشته اند اما، این مقررات به اندازه کافی روشن و جامع نیستند.

قرارهای تأمین  کیفری هرگاه جرمی اتفاق می‎افتد و فردی به‎عنوان متهم راهی دادسرا می‌شود مقام قضایی که حسب مورد ممکن است دادستان، دادیار، بازپرس یا قاضی دادگاه باشد، می‌تواند برابر قانون و تا قبل از رسیدگی کامل به پرونده در برخی جرایم به جای آن‎ که متهم را بازداشت یا زندانی کند برای وی قرار تأمین کیفری صادر کند. در واقع این امر ضمانتی است که متهم هر وقت لازم بود در دادسرا یا دادگاه حاضر شود و دسترسی به وی ممکن باشد. 

شرایط بازداشت موقت بازداشت موقت، مهمترین و شدیدترین قرار تأمین کیفری است که به موجب آن به منظور تضمین دسترسی به متهم در مواقع لزوم، آزادی او به طور موقت سلب می‌شود.