از مهمترین تغییرات قانون کار در چند دهه اخیر بعد از انقلاب، مساله موقتی شدن قراردادها و به عبارتی عدم امنیت شغلی کارگران است. برای اولین بار قراردادها طبق قانون سال ۶۹ به نحوی تنظیم می شود که موجب پیدایش قرارداد موقت از یک ماهه تا یکساله در کارهای مستمر می شود.
کارفرما می تواند یک شخص حقیقی یا یک شخص حقوقی مانند شرکت، موسسه و غیره باشد و تمامی روابط موجود میان کارفرما و کارپذیر مطابق قوانین کار تبیین شده است.
کارگر در لغت به معنای کارکننده و کسی که در کارخانه یا کارگاه کار می‌کند و مزد می‌گیرد، به کار می‌رود، و در مقابل کارفرما قرار دارد. در اصطلاح حقوقی نیز منظور از کارگر، کسی است که در برابر کار مزد می‌گیرد و بین او و مزد دهنده رابطه علیت وجود دارد.
براساس ماده ۶۵ قانون تأمین‌اجتماعی، چنانچه کارفرما برای جلوگیری از تشدید وضع حادثه‌دیده متحمل هزینه‌هایی شود، از آنجایی که بیمه‌شده تحت‌پوشش تأمین‌اجتماعی است و این سازمان مکلف به ارائه خدمات درمانی به بیمه‌شدگان است، کارفرما می‌تواند برای دریافت هزینه‌های خود به سازمان تأمین‌اجتماعی مراجعه تا برابر مقررات در این خصوص اقدام شود.
وظایف و مسئولیت‌های قانونی کارفرما ترديدي نيست كه در روابط بين كارگر و كارفرما، روز به روز از نيروي جواني و ظرفيت جسمي و قواي دماغي كارگر كاسته ميشود.
