قرارداد بین‎ المللی فرانشیز از کاربردی‎ ترین شیوه‎ های گسترش تجارت به حساب می‎آید. در توافقی که در این‎گونه از قراردادها به وجود می‌آید، فرانشیزدهنده روش ابداعی خود در حوزه تولید و عرضه کالا و خدمت را اعلام می‎کند و مالکیت ‎های فکری خود را در قالب نام یک یا چند برند در اختیار طرف دیگر قرارداد می‎گذارد. به صورتی که آن کالا یا خدمت مورد نظر با چشم‌پوشی از محل جغرافیایی عرضه آن، با ظاهر و کیفیتی نسبتا یکسان در تمامی دنیا عرضه شود.
در این نوع از قراردادها، فرانشیز گیرنده موظف می ‎شود تا با توجه به اصول بازاریابی که از سوی فرانشیز دهنده عنوان می‎شود، عمل کند. در واقع فرانشیز از الگوهای همکاری تجاری به حساب می‌آید که به عنوان یک شبکه ارتباطی کوچک نیز شناخته می‎شود. با استفاده از این الگو، کسب‎ و‎ کارهای کوچک  می‎ توانند با استفاده از نام برند و یک مفهوم تجاری فعالیت داشته باشند. در ادامه این کسب و کارهای کوچک می‎توانند برای بازاریابی محصولات خود از متدهای تست‎ شده موفق به صورت اشتراکی استفاده کنند. 

 شرایط قراردادهای فرانشیز 

اگرچه تعاریف متعددی برای قراردادهای فرانشیز وجود دارد، اما به طور کلی طرفین این قراردادها هر کدام به نوعی دارای توانایی‎ها، منافع و منابعی مکمل هستند. در واقع هدف از شکل ‎گیری قراردادهای فرانشیز، وارد شدن به صورت شراکتی به دنیای پر هیجان بازار و سرمایه است که در ادامه هر دو طرف قرارداد از منافع حاصله از این فعالیت تجاری بهره‎مند خواهند شد.
به طور کلی هدف اصلی از انعقاد قراردادهای فرانشیز، به وجود آمدن یک هویت تجاری مشترک است. در واقع در چنین قراردادهایی، فرانشیز دهنده نمی‎تواند هویتی مستقل و جدا از فرانشیز گیرنده برای خود قائل شود. قراردادهای توزیع، قراردادهای عاملیت مجاز و قراردادهای نمایندگی از روابط تجاری مختلف فرانشیز به شمار می‎روند. لذا با توجه به این قراردادها، فرانشیز گیرنده به عنوان یک طرف قرارداد می‎تواند خدمات یا محصولات فرانشیز دهنده را با توجه به ساختار فکری و ایده‎ ها و اسرار های تولیدی خود توزیع کند. البته در این میان فرانشیزگیرنده باید برای توزیع محصولات یا خدماتش، از راه‎های بازاریابی که از دید فرانشیز دهنده مورد تایید است، استفاده کند.

 مزایای قراردادهای فرانشیز

این روزها کسب‎وکارهای مختلفی با استفاده از قراردادهای فرانشیز مشغول به تجارت هستند. از جمله مزایای این قراردادها می‎توان به امنیت پیدا کردن کسب‎ و کار، اثبات‎ شده بودن روش، قابلیت پیش‎ بینی نتیجه فعالیت تجاری و کاستن از هزینه‎های بازاریابی اشاره کرد.
به طور کلی می‎توانیم بگوییم فرانشیز، ریسک ‎های موجود در کسب‎وکارها را به میزان قابل توجهی کاهش می‎دهد. این کاهش ریسک با ایجاد بستری امن و مطمئن برای فعالیت‌های تجاری فرانشیز گیرنده همراه است. البته لازم به ذکر است که این امنیت، از چشم‎پوشی کردن از آزادی و اختیارات صاحبان کسب ‎و کارها به وجود می‎آید. بدین ترتیب که فرانشیز گیرنده دیگر هیچ‎گونه استرس و دغدغه‎ای در مورد روش‎های موثر در موفقیت در کسب‎ و کار خود نداشته و می‎تواند با استفاده از روش‎ های آزمایش‎شده‎ای که از سوی صاحبان اصلی برند تجاری اعلام می‎شود، به کسب‎و کار خود رنگ و بوی رونق ببخشد.

برای اینکه بتوان به هر کسب‎ و کاری رونق بخشید، باید به ۴ ویژگی توجه داشت. داشتن سیستمی معین برای کسب و کار، برند یا نامی تجاری که مفهوم مشخصی داشته باشد، داشتن پشتیبانی ابتدایی و برخورداری از پشتیبانی مستمر، ۴ ویژگی کلیدی هستند که در صورت انعقاد قرارداد فرانشیز، تمامی این مراحل و ویژگی‏ ها تنها یک بار برای همیشه مابین طرفین قرارداد طی خواهد شد. با استفاده از قرارداد فرانشیز می‎توان با خریدهای عمده، هزینه عملیاتی را به میزان چشمگیری کاهش داد.

ضمن اینکه فرانشیز گیرنده می‎تواند با استفاده از تجربیاتی که از قبل آزمایش و پیش‎بینی شده است، به نتیجه برسد. البته لازم به ذکر است که برای موفقیت در این قراردادها فرانشیزگیرنده باید در تمامی مراحل به سیستم تعیین‏شده از سوی فرانشیزدهنده پایبند باشد. نکته مهمی که باید پیش از انعقاد قرارداد فرانشیز به آن توجه شود، این است که بلافاصله پس از عقد چنین قراردادهایی، کسب‎وکار از وضعیت مستقل خود خارج خواهد شد. شاید این مساله برای برخی از افراد خوشایند نباشد، اما از مهمترین دستاوردهای این کار، سرشکن شدن هزینه‎هاست. زیرا پس از قرارداد، تمامی واحدهای وابسته به شبکه فرانشیز در قبال هزینه‎های بازاریابی مسئول خواهند بود و این هزینه‎ها مابین تمامی آنها تقسم خواهد شد. این نکته را نیز به یاد داشته باشید که تعدد شعب یا واحدها می‎تواند به عنوان یک روش بازاریابی مورد استفاده قرار گیرد.