دوران نامزدی دوره ‏ای است که مراسم خواستگاری انجام شده ولی هنوز منجر به وقوع عقد نکاح نشده است. از لحاظ قانونی این دوران را که هنوز زوجیت تشکیل نشده است، نباید با دوران عقد یعنی حد فاصل وقوع عقد نکاح و آغاز زندگی مشترک اشتباه گرفت. همانطور که قانون در خصوص جبران خسارت ناشی از دوران نامزدی توسط یکی از طرفین احکام خاصی را  مقرر نموده است در خصوص استرداد هدایا و طلاجات تقدیم شده توسط زوجین به یکدیگر دارای احکام خاصی  می باشد .

 پیش از اینکه روابط طرفین به مرحله ٔ نامزدی برسد، معمولا مرد از زن درخواست ازدواج می‌کند که این مرحله «خواستگاری» نام دارد. درخصوص زنانی که یک مرد می‌تواند از آنان درخواست ازدواج کند، با محدودیت‌های قانونی روبه‌رو هستیم. ماده‌ٔ ۱۰۳۴ قانون مدنی بیان می‌کند: «هر زنی را که خالی از موانع نکاح باشد، می‌توان خواستگاری کرد.»

وعده ازدواج ایجاد علقه زوجیت نمی‌کند؛ اگرچه تمام یا قسمتی از مهریه که بین طرفین برای موقع ازدواج مقرر شده، پرداخته شده باشد.

هرگاه ایرانیان مقیم خارج از کشور امور و دعاوی خانوادگی خود را در محاکم و مراجع صلاحیت‌دار محل اقامت خویش مطرح کنند، احکام این محاکم یا مراجع، در ایران اجرا نمی‌شود مگر آنکه دادگاه صلاحیت‌دار ایرانی این احکام را بررسی و حکم تنفیذی صادر کند.