با توجه به تأکید مقنن بر تمام محکومیت های تعزیری در صدر مادة ۴۴۲ قانون آیین دادرسی کیفری از یک سو، و ارفاقی بودن این ماده و اینکه در صورت تردید در شمول حکم، طبق اصل تفسیر قانون به نفع محکومٌ علیه شمول حکم مادة ۴۴۲ قانون مذکور نسبت به محکومیت های تعزیری قابل فرجام ، با موازین قانونی و اصول کلی دادرسی سازگارتر است