قانونگذار در شرایطی که متهم یا خوانده در دادگاه حضور ندارند، محاکمه غیابی را به عنوان یکی از اشکال رسیدگی به پرونده‌های قضایی تعریف کرده است، زیرا در یک پرونده علاوه بر حقوق شاکی یا همان بزه‌دیده و جامعه، باید حقوق متهم هم مورد توجه قرار گیرد.

 در قانون آیین دادرسی مدنی، ابلاغ، قاعده‌‌ای عام و کلی است و در مواردی که مقرراتِ ابلاغ مشخص نشده است و جزء استثنائات نباشد، طبق قانون آیین دادرسی مدنی انجام می‌گردد. به‌عنوان مثال، ماده‌ٔ ۸ قانون اجرای احکام مدنی به‌صراحت عنوان کرده است که «ابلاغ اجرائیه طبق مقررات آیین دادرسی مدنی به‌عمل می‌آید.» و همچنین ابلاغ در امور کیفری تابع مقررات ابلاغ در امور غیرکیفری و قانون آیین دادرسی مدنی است.

آرای غیابی در پرونده های  کیفری و حقوقی یکی از اصول مهمی که دادگاه‌های حقوقی و کیفری باید در رسیدگی به پرونده‌ها رعایت کنند، حضوری‌ بودن رسیدگی است. رعایت این اصل همواره برای مراجع قضایی امکان‌پذیر نیست و به همین دلیل، در برخی از موارد با رأیی تحت عنوان رأی غیابی مواجه می‌شویم.