تصریح مقنّن به بی‌گناه بودن مقتول در مادّة مذکور، شرط اصلی و رکن اساسی تحقّق هر جنایتی است و در واقع، مقنّن به این ترتیب می‌خواسته بگوید اگر مقتول مَهدورالدّم باشد، عمل مرتکب از شمول قتل خطای محض نیز خارج است. استناد به مفهوم واژة بی‌گناه، در راستای اثبات مَهدورالدّم بودن هدف نخستین قاتل (یعنی کسی که مرتکب، قصد تیراندازی به او را داشته است)، نه مبتنی بر قواعد و اصول فقه است و نه با تفاسیر قانونی و منطقی سازگاری دارد و لذا محکوم به رد می‌باشد.

جرایم علیه اشخاص از جمله مباحث مهم حقوق کیفری اختصاصی است که به دو بخش جرایم علیه تمامیّت جسمانی و جرایم علیه شخصیّت معنوی تقسیم می‌شود. در این بین جرایم علیه تمامیّت جسمانی (مثل قتل، قطع عضو، جرح، ضرب، سقط جنین) نسبت به جرایم علیه شخصیّت معنوی (همچون توهین، افترا، قذف، نشر اکاذیب و…) از اهمّیت بیشتری برخوردارهستند.

اشتباه در قتل بر اثر ارتکاب  قتل، با ارزش‌ترین موهبت الهی به انسان که همان جسم و جان اوست، از او گرفته می‌شود. به‌همین دلیل در همه جای دنیا جرم قتل از اهمیت قابل ملاحظه‌ای برخوردار است. در این میان اگر در انتخاب مقتول و یا عملی که منجر به قتل می شود  اشتباه و قصوری رخ داده باشد ، در وقوع قتل و نوع آن تاثیرگذار است.